1.sálmur allur

Þeir sem  þokkalega fullorðnir eru og með nokkurt langtímaminni muna ef til vill að árið 1975 var á Íslandi helgað konum. Á því ári og af því tilefni setti ég saman sálma, sem ég kallaði kvennaárssálma. Sálmarnir voru þrír talsins og flokkaðir eftir innihaldi. Hér á eftir birtist sá fyrsti þeirra.

1.sálmur.

Um komu konunnar í ríki mannsins.

 
Fyrst var í heimi Adam einn.
Engin hann kona glapti.
Umhverfis hann var ekki neinn
í hann sem slúðrið lapti.
Saklaus var og í huga hreinn
Herrann uns Evu skapti.

 
Víst snemma Eva vildi það
vera honum hjá um nætur.
Fannst honum þetta fyrst í stað
fremur litlar umbætur.
Tók þó að hafast allmjög að.
Á því fékk seinna mætur.

 
Ólmaðist hjarta Evu þar.
Adam þörf hennar skildi.
Það er langt síðan þetta var.
Þó hefur enn sitt gildi
að hann var þarna ekki spar
á það sem konan vildi. 

 
Adams gamla og Evu spor
enn eru mikið gengin.
Umhveris þau er eilíft vor,
í þeim er sæla fengin.
Ástin og girndin hvor sem hvor,
hversvegna skilur enginn.