Sálmar í tilefni kvennaárs 1975

1.sálmur.
Um komu konunnar í ríki mannsins.

Fyrst var í heimi Adam einn.
Engin hann kona glapti.
Umhverfis hann var ekki neinn
í hann sem slúðrið lapti.
Saklaus var og í huga hreinn
Herrann uns Evu skapti.

Víst snemma Eva vildi það
vera honum hjá um nætur.
Fannst honum þetta fyrst í stað
fremur litlar umbætur.
Tók þó að hafast allmjög að.
Á því fékk seinna mætur.

Ólmaðist hjarta Evu þar.
Adam þörf hennar skildi.
Það er langt síðan þetta var.
Þó hefur enn sitt gildi
að hann var þarna ekki spar
á það sem konan vildi. 

Adams gamla og Evu spor
enn eru mikið gengin.
Umhveris þau er eilíft vor,
í þeim er sæla fengin.
Ástin og girndin hvor sem hvor,
hversvegna skilur enginn.

Tveir síðari sálmarnir birtast síðar.