Hmm. Dagur ljóðsins, já.

Ég er nú meira í lausavísunum. En í tilefni dagsins skelli ég hér inn einu, sem farið er reyndar að eldast.

Þegar loks héðan af foldu ég fer
og fjörið er storknað í æðum,
þá verður enginn sem man eftir mér
og mínum ágætu kvæðum.

Þá minnist mín enginn af íslenskri þjóð,
og enginn mun kvæði mín þylja,
því þegar ég yrki þá yrki ég ljóð,
sem enginn fær megnað að skilja.