Klaufabárður

Klaufinn hann Bárður á Brávöllum
böðlaðist gróflega á öllum
tuttugu og tveim
tækjunum þeim
sem hann fékk oft lánuð hjá öllum.

Athugasemdir

[Jón Valur Jensson, 4.11.2015 kl. 04:36]

.

.

.

.

 

Svo er það enn sem oft áður

á öldunum fornu: á Brávöllum

svínfylkir sveinum hver bráður

siklingur harður, allsgáður

frekt gengur glaður frá öllum

óvinaher, ef auðnan er með

og einstök lukka honum er léð ... 

.

[Jón Valur Jensson, 4.11.2015 kl. 05:05]

Skemmtilegt orðalag úr lýsingu á Brávallabardaga:

"Missti þar margr maðr heimkvámu eða fekk örkuml af hvárutveggja liði."

Og hér er fjör í leiknum á Brávöllum:
"Störkuðr hleypr nú um fylkingar með brugðit sverð ok höggr hvern at öðrum. Ok því næst hjó hann þann, er Hjörtr hét, ok þá mætti honum Visma skjaldmær, er bar merki Haralds konungs. Störkuðr sækir at henni fast.

Hún mælti þá til Störkuðar: "Nú er kominn á þik helfíkr, ok muntu nú deyja skulu, þursinn."

Hann svaraði: "Fyrr muntu þó halla merkinu Haralds konungs," ok hjó af henni vinstri hönd.

Ok þá gerðist sá maðr í móti honum at hefna hennar, er hét Brái Sækálfs faðir, ok leggr Störkuðr hann í gegnum með sverði, ok víða í herinum mátti nú sjá stóra valköstu á valfalli. ..."

Þeir, sem hafa ekki fengið nóg, finna miklu meira bardagaefni sér til ánægju í þessu Sögubroti af nokkrum fornkonungum í Dana og Svíaveldi.